اتحاد سراسری کارگران و بازنشستگان ایران | etehadesarasari

۱۹:۳۳:۰۹ ۱۴۰۴/۰۸/۰۶

🔴خصوصی سازی سود و عمومی سازی زیان بانک اینده و انباشت از طریق سلب مالکیت ✍🏻امید سجادی بانک اینده، نهادی بانکی که در سال 1391 از ادغام چند موسسه مالی با سابقه رسوایی مالی و ادعای ورشکستگی شکل گرفت، نمونه ای اشکار از انباشت سرمایه از طریق سلب مالکیت و بازتوزیع انتخابی دارایی ها به نفع به اصطلاح نخبگان اقتصادی است. این بانک که با هدف ساماندهی موسسات مالی مشکل دار تاسیس شد، در عمل به هلدینگ سرمایه گذاری و بنگاهداری تبدیل شد. تسهیلات کلان به پروژه های مرتبط با سهام داران و شرکت های وابسته اختصاص یافت و نقش بانک از یک واسط مالی سنتی به ابزار قدرت و بازتولید نابرابری طبقاتی تغییر کرد. از اغاز شکل گیری، بانک اینده با مشکلات جدی مالی روبه رو بود. حجم بالای تسهیلات مشکوک الوصول، نسبت کفایت سرمایه پایین و ریسک سیستمیک بالا، پس انداز مردم را در معرض بحران قرار داد. انتقال نقدینگی از بانک مرکزی و اضافه برداشت بدون نظارت، شرایط بحران را تشدید کرد. این بحران نشان می دهد که سرمایه مالی چگونه به جای تسهیل تولید و خدمات اقتصادی، به ابزار قدرت و انباشت طبقاتی تبدیل می شود؛ سود پروژه ها ملی و زیان ها اجتماعی و بر سپرده گذاران خرد تحمیل می شود. نهادهای نظارتی نیز با انتقال دارایی ها و نقدینگی به بانک ملی و صندوق تضمین سپرده ها، بدون انتقال بدهی ها و پرداخت متناسب به مالباختگان، نقش خود را در بازتولید طبقاتی و تضادهای نهادی ایفا کردند. بانک اینده مجموعه ای از پروژه ها و شرکت های تابعه کلیدی داشت که وضعیت ان ها در جریان انحلال متفاوت است. مهم ترین پروژه، ایران مال، به بانک ملی یا صندوق تضمین سپرده ها منتقل شد، اما بدهی های مرتبط با ان همچنان نامشخص باقی مانده است. گروه مالی و اقتصادی اینده، شامل شرکت های سرمایه گذاری و مالی، تحت مدیریت موقت صندوق تضمین سپرده ها قرار گرفت و شرکت های خدمات مالی و کارگزاری، شامل شرکت تجارت الکترونیک «ارتباط فردا» و صرافی اینده، یا تحت مدیریت موقت بودند یا در مسیر فروش تدریجی قرار دارند. بازارها و مجموعه های تجاری وابسته، از جمله بازار مبل یافت اباد و بازار موبایل ایران، در فرایند فروش، مزایده یا توکن سازی برای نقدشوندگی قرار گرفته اند و شبکه ای از حدود 18 شرکت ضمیمه نیز تحت مدیریت موقت قرار گرفته و در اینده فروخته خواهند شد. به طور کلی، دارایی های نقدشونده بانک اینده به بانک ملی و صندوق تضمین سپرده ها منتقل شده، اما بدهی ها منتقل نشده است. این روند نمونه ای اشکار از ملی سازی سود و اجتماعی سازی زیان است و پیامدهای گسترده ای برای سپرده گذاران خرد، کارگران پروژه ها و طبقات محروم دارد. این فرایند نمونه ای روشن از انباشت از طریق سلب مالکیت است؛ سود پروژه ها ملی شده و زیان ها اجتماعی شده اند. انتقال انتخابی دارایی ها و بدهی ها ابزار کنترل و تمرکز قدرت محسوب می شود، که نشان می دهد چگونه شبکه های اقتصادی و سیاسی از طریق نهادهای مالی بازتولید می شوند. همچنین اثرات اجتماعی بحران، شامل کاهش اعتماد عمومی، فشار اقتصادی بر جامعه، و افزایش نابرابری، بخش مهمی از نتایج این بحران است. تخصیص تسهیلات به شرکت های وابسته و شبکه های خانوادگی نیز نمونه ای از بازتولید قدرت طبقه ای است. در نهایت، بانک اینده، از شکل گیری تا انحلال، نمونه ای از تبدیل بانکداری سنتی به سرمایه مالی بنگاهی، انتقال انتخابی دارایی ها به نفع سرمایه داران، اجتماعی سازی زیان ها و ملی سازی سودها و بازتولید شبکه های قدرت و نابرابری طبقاتی است. بحران این بانک، نمایانگر تضادهای ساختاری و طبقاتی در اقتصاد ایران و نمونه ای از عملکرد نهادهای دولتی در بازتولید و مشروعیت بخشی به شبکه های سرمایه سالاری است. @etehadesarasari