بورس‌ترندز | جزئیات خبر

جزئیات خبر | تلگرام

برادر عزیزمان دکتر خواجه نصیر در مطلبی با عنوان «سواری مفت بر دوش بازار؛ میراث کارمزدهای درامد ثابت» لینک مطلب https://t.me/mkhajenasiri/599 نکاتی را مطرح کردند که لازم است به برخی از ان ها پاسخ داده شود. اینکه تصور کنیم با فشار اوردن به صندوق های درامد ثابت و تغییر کارکرد ان ها می توان مشکلات بازار سهام را حل کرد، نادیده گرفتن ریشه اصلی چالش است. امروز کل بازار سرمایه ایران ـ با همه کارگزاری ها، شعب و دفاتر نمایندگی ـ حدود 600 تا 700 نقطه دسترسی حضوری به مردم دارد. در حالی که فقط یک بانک متوسط مثل بانک ملت یا ملی بیش از 2,500 تا 3,000 شعبه فعال دارد. یعنی کل شبکه فیزیکی بازار سرمایه حتی به اندازه یک چهارم یک بانک متوسط هم دسترسی به مردم ندارد. وقتی شبکه جذب منابع این قدر محدود باشد، طبیعی است که نتواند سرمایه مردم را به صورت گسترده به سمت ابزارهای متنوع هدایت کند. از سوی دیگر، در ایران تفکیک شفاف ابزارهای سرمایه گذاری بر اساس ریسک شکل نگرفته است. در بازارهای پیشرفته، ابزارها در سه سطح اصلی دسته بندی می شوند: بدون ریسک (اوراق خزانه، صندوق پول، اوراق بانکی کوتاه مدت) کم ریسک (صندوق های اوراق با درامد ثابت بلندمدت یا اوراق شرکتی معتبر) پرریسک (سهام، ETF سهامی، مشتقات) اما در ایران، این دسته بندی یا وجود ندارد یا برای عموم سرمایه گذاران ناشناخته است. نتیجه این ضعف، انباشت تقریبا تمام نقدینگی کم ریسک کشور در یک ابزار واحد یعنی صندوق های درامد ثابت است. امروز خالص ارزش دارایی این صندوق ها به بیش از 1,200 هزار میلیارد تومان رسیده، در حالی که کل صندوق های سهامی کمتر از 200 هزار میلیارد تومان ارزش دارند. نیاز بازار سهام به ازادی عمل مدیران صندوق ها یکی از مشکلات جدی بازار سهام ایران این است که مدیران صندوق ها در تغییر امیدنامه و ساختار سرمایه گذاری صندوق های خود، ازادی عمل کافی ندارند. این محدودیت باعث شده انعطاف پذیری لازم برای خلق محصولات جدید و متنوع بر اساس ریسک پذیری سرمایه گذاران وجود نداشته باشد. بازار نیازمند تفکیک واقعی صندوق های سهامی است؛ به طور مشخص: صندوق های سهام بزرگ و بلوچیپ کم ریسک (متمرکز بر شرکت های بنیادی و پایدار) صندوق های سهامی با DPS بالا (تشکیل شده از سهم هایی که سود تقسیمی مداوم دارند) صندوق های سهام کوچک و پرپتانسیل (ریسک بیشتر، رشد بالقوه بالاتر) این تفکیک باعث می شود سرمایه گذاران بتوانند با انتخاب سطح ریسک و بازدهی متناسب، به جای خروج از بازار سهام، در ان بمانند. مقایسه تنوع صندوق ها در ایران و جهان در ایران، کل تنوع صندوق های سهامی به چهار نوع محدود شده است: صندوق سهامی عادی صندوق سهامی اهرمی صندوق سهامی بخشی (Sector Fund) صندوق شاخصی (Index Fund) اما در بازار جهانی، ده ها نوع صندوق با اهداف و سطوح ریسک متفاوت وجود دارد، از جمله: Dividend Growth Funds (تمرکز بر سهام با سود تقسیمی رو به رشد) Value Funds (تمرکز بر شرکت های بنیادی ارزان قیمت) Growth Funds (تمرکز بر شرکت های در حال رشد سریع) Small-Cap Funds و Mid-Cap Funds (بر اساس اندازه شرکت ها) International Equity Funds (سرمایه گذاری در بازارهای خارج از کشور) Thematic Funds (بر اساس موضوعاتی مثل انرژی پاک، تکنولوژی، سلامت) ESG Funds (بر اساس معیارهای زیست محیطی، اجتماعی و حاکمیتی) Target-Date Funds (سرمایه گذاری با تاریخ هدف بازنشستگی) این تنوع در جهان به سرمایه گذاران اجازه می دهد دقیقا متناسب با اهداف، افق زمانی و ریسک پذیری خود انتخاب کنند؛ در حالی که سرمایه گذار ایرانی، به دلیل محدودیت شدید ابزارها، یا باید به سمت سهام عادی با ریسک بالا برود یا تمام سرمایه خود را به صندوق های درامد ثابت کم ریسک منتقل کند. جمع بندی اگر بخواهیم بازار سرمایه را پویا کنیم، راه حل واقعی این نیست که یک گل سالم مزرعه (صندوق درامد ثابت) را بچینیم یا تضعیف کنیم، بلکه باید کل مزرعه را به شیوه درست اباد کنیم: گسترش شبکه دسترسی به مردم تا حداقل 2,000 نقطه حضوری توسعه و جداسازی واقعی ابزارها بر اساس ریسک و بازدهی تنوع بخشی گسترده به صندوق های سهامی مشابه بازارهای جهانی دادن ازادی عمل بیشتر به مدیران صندوق ها برای تغییر امیدنامه و خلق محصولات جدید

فالورها 3104

تاثیر (Imp) 518.0

بازدید 518

تعامل (Eng) 15.0

لیست اخبار