| bahram.namwar.ch

۱۳:۴۳:۴۸ ۱۴۰۴/۰۵/۰۸

حسینا شصت و یک نهاد مالی در تیر ماه تحلیلی از بازار ارایه کرده اند که منتشر شده موسوم به اجماع تحلیلگران. براورد و میانگین این اجماع از سود سازی حسینا برای امسال 3475 ریال و برای سال اتی 4249 ریال است. اگر فرض کنیم تقسیم سود شرکت مثل سال قبل 70% باشد و نرخ تنزیل این سود های واریزی را برابر با 35% بگیریم پی بر ای تحلیلی حسینا با خارج کردن سود تقسیمی هفتاد درصدی که با نرخ 35% به لحظه کنونی تنزیل یافته برای امسال معادل 2.2 و برای سال بعد 2.0 میشود بعبارتی d/p تنزیل یافته با این نرخ بالا برای امسال و سال بعد معادل 31% است یعنی 31% از پولتان را "صفر" روزه به شما برمیگردانند. جدا از اینکه این تحلیل بسیار بسیار محافظه کارانه است و هیچ طرح توسعه ای که هیچ بلکه رشد عادی دلار و نرخ ها را هم به اندازه نصف تورم نقطه به نقطه کشور حتی ندیده. این یک امار و ارقام بشدت ساده برای کسی ست که بلحاظ مالی به سهم نگاه میکند که برای شخص بنده هیچ اهمیتی ندارد. برای بنده حیث التفاتی شرکت درون ساختار اقتصاد سیاسی کشور است که ذی قیمت است. اگر شما فکر میکنید جنگ وزنه است این را بگویم که نه طلا و نه بالاتر از ان به شما کمکی نخواهند نمود در شرایط رخداد واقعی جنگ نقدینگی اهمیت پیدا میکند و بسبب محدودیت ان طلا و هر شکلی از دارایی با فاصله بسیار معنا دار به کش تبدیل میشود در همین تجربه اخیر کسانیکه طلای فیزیکی داشتند 20% پایین تر میتوانستند به کش تبدیل کنند. قطعا طلا یک دارایی مهم است و باید بخشی از پرتفو باشد اما اینکه کسی یک دارایی بسیار ارزشمند تر را بفروشد که یک دارایی گران تر را بخرد ان هم در شرایطی که رکود به مصرف بنزین کشور هم فشار کاهنده وارد کرده وجهه اقتصادی ندارد. پیشتر هم گفته ام اگر کسی با گزارش سهام معامله میکند چیزی از اقتصاد سیاسی نمیداند حتی اگر کسی مدل مالی پیاده میکند و محتوایش را با همان گزارش های معلول ساختار اقتصاد سیاسی پر میکند باز هم چیزی نمیداند باید شرکت را در بستر اقتصاد سیاسی مفاهمه نمود حسینا جدا از اینکه کل دوره گردش عملیاتش دو رقمی ست صاحب انحصار های خاصی ست که به سبب ماهیت توزیع یافته ریسک هایش نمیتواند از طریق یک گزارش یا چند نوسان هیجانی کل ماهیت عملیاتی اش تغییر کند تحلیل بنیادی مفاهمه این ساختار و ریختشناسی توپولوژیک یک صنعت یا شرکت است نه حتی ان حسابداری منقضی که در ایران به اشتباه تحلیل بنیادی جا افتاده. اگر از نظر شما شرایط یک وضع جنگی را مینماید فیکس اینکام راه حل معقول تری ست و اگر نه معتقدید تنها انتظار چنین چیزی بالاست شرکت های زراعتی و غذایی و سیمانی و شوینده و تک سهم هایی که وابستگی به هیچ وضعیت ویژه ای ندارند و بازارشان اساسا نوسان پذیر نیست و کماکان تقاضا درشان بالاتر است مثل بانکی همچون پست بانک که یک بانک توسعه ای در مناطق روستایی ست و بیشتر مشتریانش روستاییان کشاورز و باغدار و دام پرور و مزرعه دار و… اند بمراتب بیشتر از طلا چه در شرایط جنگی و چه در شرایط رکود تورمی میتوانند به شما کمک کنند. حسینا هم بعنوان بزرگترین پورت بندری کشور گلوگاه صادرات و واردات کشور است یعنی کاهش درامد هایش کاهش کل درامد های کشوری است که تمام ساخت زیستی اش وابسته به صادرات نفت و کامودیتی و واردات کالاهای اساسی و غیر اساسی ست در چنین شرایطی که اقتصاد در واقعیت بیش از اندازه انتظارات تحت فشار قرار میگیرد نقدینگی را صرف امور حیاتی و اساسی میکند و طلا چه بصورت یک کالای وارداتی و چه بصورت یک معدن قطعا در فهرست اولیه نیاز های اساسی نخواهد بود. مضاف بر ان این نیاز های اساسی بنحو معناداری از نوسانات نرخ ارز در چنین شرایطی اسیب نمیبینند و رشد نرخ هایشان قطعا بالاتر از رشد دلار و طلا خواهد بود.